Majjhima
Nikàya I
17. Leśne gęstwiny
1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w
Savatthi w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki. Tam odezwał się do
mnichów tak: „Mnisi”. „Czcigodny panie” odpowiedzieli mnisi.
Zrealizowany rzekł to:
2. Mnisi, przedstawię wam rozprawę o leśnych gęstwinach.
Słuchajcie i uważajcie na to co powiem. „Tak czcigodny panie”
odpowiedzieli mnisi. Zrealizowany rzekł to:
3. Tu mnisi, mnich żyje w pewnej leśnej gęstwinie. Podczas gdy tak
żyje, jego nieustanowiona równowaga nie została ustanowiona,
jego
nieskoncentrowany umysł nie stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy nie doszły do wyczerpania, najwyższe
bezpieczeństwo od niewoli nie zostało ociągnięte, jak również
rekwizyty potrzebne do życia tego kto odszedł w bezdomność,
które
powinny być osiągalne – szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca
spoczynku i lekarstwa dla zdrowia chorego – są trudne do
osiągnięcia. Mnich powinien się z tym liczyć. Powinien odejść z
tej leśnej gęstwiny tej samej nocy czy tego dnia, nie powinien
kontynuować tam życia.
4. Tu mnich żyje w pewnej leśnej gęstwinie. Podczas gdy tak żyje,
jego nieustanowiona równowaga nie została ustanowiona, jego
nieskoncentrowany umysł nie stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy nie doszły do wyczerpania, najwyższe
bezpieczeństwo od niewoli nie zostało ociągnięte, ale rekwizyty
potrzebne do życia tego kto odszedł w bezdomność, które powinny
być osiągalne – szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca spoczynku i
lekarstwa dla zdrowia chorego – są łatwe do osiągnięcia. Mnich
powinien się z tym liczyć, ale powinien rozważyć tak: „Nie
odszedłem w bezdomność dla szat, wyżebranego jedzenia, miejsca
spoczynku i lekarstw dla zdrowia chorego, a nie uczyniłem tu
postępu”. Powinien on odejść z tej leśnej gęstwiny po
rozważeniu sprawy; nie powinien kontynuować tam życia.
5. Tu mnisi, mnich żyje w pewnej leśnej gęstwinie. Podczas gdy tak
żyje, jego nieustanowiona równowaga została ustanowiona, jego
nieskoncentrowany umysł stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy doszły do wyczerpania, najwyższe bezpieczeństwo
od niewoli zostało ociągnięte, ale rekwizyty potrzebne do życia
tego kto odszedł w bezdomność, które powinny być osiągalne –
szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca spoczynku i lekarstwa dla zdrowia
chorego – są trudne do osiągnięcia. Mnich powinien się z
tym liczyć, ale powinien rozważyć tak: „Nie odszedłem w bezdomność
dla szat, wyżebranego jedzenia, miejsca spoczynku i lekarstw dla
zdrowia chorego, a uczyniłem tu postęp”. Powinien on pozostać w
tej leśnej gęstwiny po rozważeniu sprawy, powinien kontynuować
tam życie.
6. Tu mnisi, mnich żyje w pewnej leśnej gęstwinie. Podczas gdy tak
żyje, jego nieustanowiona równowaga została ustanowiona, jego
nieskoncentrowany umysł stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy doszły do wyczerpania, najwyższe bezpieczeństwo
od niewoli zostało ociągnięte, ale rekwizyty potrzebne do życia
tego kto odszedł w bezdomność, które powinny być osiągalne –
szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca spoczynku i lekarstwa dla zdrowia
chorego – są łatwe do osiągnięcia. Mnich powinien się z tym
liczyć, ale powinien rozważyć tak: „Nie odszedłem w bezdomność
dla szat, wyżebranego jedzenia, miejsca spoczynku i lekarstw dla
zdrowia chorego, a uczyniłem tu postęp”. Powinien on pozostać w
tej leśnej gęstwiny po rozważeniu sprawy, powinien kontynuować
tam życie aż do końca.
7-10. Tu mnich żyje w pewnej wiosce ...
11-14. Tu mnich żyje w pewnym miasteczku ...
15-18. Tu mnich żyje w pewnym mieście ...
19-22. Tu mnich żyje w pewnym kraju ...
23. Tu mnich żyje z pewną osobą. Podczas gdy tak żyje, jego
nieustanowiona równowaga nie została ustanowiona, jego
nieskoncentrowany umysł nie stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy nie doszły do wyczerpania, najwyższe
bezpieczeństwo od niewoli nie zostało ociągnięte, jak również
rekwizyty potrzebne do życia tego kto odszedł w bezdomność,
które
powinny być osiągalne – szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca
spoczynku i lekarstwa dla zdrowia chorego – są trudne do
osiągnięcia. Mnich powinien się z tym liczyć. Powinien odejść
od tej osoby tej samej nocy czy tego dnia, nie powinien kontynuować
tam życia.
24. Tu mnich żyje z pewną osobą. Podczas gdy tak żyje, jego
nieustanowiona równowaga nie została ustanowiona, jego
nieskoncentrowany umysł nie stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy nie doszły do wyczerpania, najwyższe
bezpieczeństwo od niewoli nie zostało ociągnięte, ale rekwizyty
potrzebne do życia tego kto odszedł w bezdomność, które powinny
być osiągalne – szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca spoczynku i
lekarstwa dla zdrowia chorego – są łatwe do osiągnięcia. Mnich
powinien się z tym liczyć, ale powinien rozważyć tak: „Nie
odszedłem w bezdomność dla szat, wyżebranego jedzenia, miejsca
spoczynku i lekarstw dla zdrowia chorego, a nie uczyniłem tu
postępu”. Powinien on odejść od tej osoby po rozważeniu sprawy;
nie powinien kontynuować tam życia.
25. Tu mnisi, mnich żyje z pewną osobą. Podczas gdy tak żyje,
jego nieustanowiona równowaga została ustanowiona, jego
nieskoncentrowany umysł stał się skoncentrowany, jego
niewyczerpane skazy doszły do wyczerpania, najwyższe bezpieczeństwo
od niewoli zostało ociągnięte, ale rekwizyty potrzebne do życia
tego kto odszedł w bezdomność, które powinny być osiągalne –
szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca spoczynku i lekarstwa dla zdrowia
chorego – są trudne do osiągnięcia. Mnich powinien się z
tym liczyć, ale powinien rozważyć tak: „Nie odszedłem w bezdomność
dla szat, wyżebranego jedzenia, miejsca spoczynku i lekarstw dla
zdrowia chorego, a uczyniłem tu postęp”. Powinien on pozostać z
tą osobą po rozważeniu sprawy, powinien kontynuować tam życie.
26. Tu mnisi, mnich żyje z pewną osobą. Podczas gdy tak żyje, jego nieustanowiona równowaga została ustanowiona, jego nieskoncentrowany umysł stał się skoncentrowany, jego niewyczerpane skazy doszły do wyczerpania, najwyższe bezpieczeństwo od niewoli zostało ociągnięte, ale rekwizyty potrzebne do życia tego kto odszedł w bezdomność, które powinny być osiągalne – szaty, wyżebrane jedzenie, miejsca spoczynku i lekarstwa dla zdrowia chorego – są łatwe do osiągnięcia. Mnich powinien się z tym liczyć, ale powinien rozważyć tak: „Nie odszedłem w bezdomność dla szat, wyżebranego jedzenia, miejsca spoczynku i lekarstw dla zdrowia chorego, a uczyniłem tu postęp”. Powinien on aż do końca kontynuować życie z tą osobą, powinien tam pozostać, nawet gdy mu się mówi by odszedł. Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli zadowoleni i ucieszeni słowami Zrealizowanego.