Tak usłyszałem. Pewnego razu Błogosławiony przebywał w Ukkattha, w cieniu królewskiego drzewa Sala, w Gaju Subhaga. Tam odezwał się do mnichów tak:„Mnisi”. „Czcigodny panie” odpowiedzieli. Błogosławiony rzekł:„Mnisi, nauczę was porządku podstaw całej natury, słuchajcie uważnie tego co powiem”. „Tak, czcigodny panie” odpowiedzieli.

Prosty człowiek

Błogosławiony powiedział: „Zdarza się, mnisi, że niewykształcony, prosty człowiek–który nie ma czci dla Szlachetnych, nie jest zaznajomiony z ich naukami ani nie jest poinstruowany w ich Dhammie, który nie ma czci dla prawych ludzi, nie jest zaznajomiony z ich naukami ani nie jest poinstruowany w ich Dhammie–postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, projektuje w myślach ziemię, projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, projektuje w myślach to co emanujące z ziemi , projektuje w myślach ziemię utożsamiając się z nią, zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jej w pełni.

Postrzega wodę jako wodę. Postrzegając wodę jako wodę, projektuje w myślach wodę, projektuje w myślach to co immanentne w wodzie, projektuje w myślach to co emanujące z wody, projektuje w myślach wodę utożsamiając się z nią, zachwyca się wodą. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jej w pełni.

Postrzega ogień jako ogień. Postrzegając ogień jako ogień, projektuje w myślach ogień, projektuje w myślach to co immanentne w ogniu, projektuje w myślach to co emanujące z ognia, projektuje w myślach ogień utożsamiając się z nim, zachwyca się ogniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jego w pełni.

Postrzega wiatr jako wiatr. Postrzegając wiatr jako wiatr, projektuje w myślach wiatr, projektuje w myślach to co immanentne w wietrze, projektuje w myślach to co emanujące z wiatru, projektuje w myślach wiatr utożsamiając się z nim, zachwyca się wiatrem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jego w pełni.

Postrzega istoty jako istoty. Postrzegając istoty jako istoty, projektuje w myślach istoty, projektuje w myślach to co immanentne w istotach, projektuje w myślach to co emanujące z istot, projektuje w myślach istoty utożsamiając się z nimi, zachwyca się istotami. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął ich w pełni.

Postrzega istoty niebiańskie Devata jako istoty niebiańskie. Postrzegając istoty niebiańskie jako istoty niebiańskie, projektuje w myślach istoty niebiańskie, projektuje w myślach to co immanentne w istotach niebiańskich, projektuje w myślach to co emanujące z istot niebiańskich, projektuje w myślach istoty niebiańskie utożsamiając się z nimi, zachwyca się istotami niebiańskimi. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął ich w pełni.

Postrzega pana stworzeń Pajāpati jako pana stworzeń. Postrzegając pana stworzeń jako pana stworzeń, projektuje w myślach pana stworzeń, projektuje w myślach to co immanentne w panu stworzeń, projektuje w myślach to co emanujące z pana stworzeń, projektuje w myślach pana stworzeń utożsamiając się z nim, zachwyca się panem stworzeń. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął go w pełni.

Postrzega najwyższego boga Brahma jako najwyższego boga. Postrzegając najwyższego boga jako najwyższego boga, projektuje w myślach najwyższego boga, projektuje w myślach to co immanentne w najwyższym bogu, projektuje w myślach to co emanujące z najwyższego boga, projektuje w myślach najwyższego boga utożsamiając się z nim, zachwyca się najwyższym bogiem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął go w pełni.

Postrzega jaśniejące istoty niebiańskie Ābhassaro jako jaśniejące istoty niebiańskie. Postrzegając jaśniejące istoty niebiańskie jako jaśniejące istoty niebiańskie, projektuje w myślach jaśniejące istoty niebiańskie, projektuje w myślach to co immanentne w jaśniejących istotach niebiańskich, projektuje w myślach to co emanujące z jaśniejących istot niebiańskich, projektuje w myślach jaśniejące istoty niebiańskie utożsamiając się z nimi, zachwyca się jaśniejącymi istotami niebiańskimi. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął ich w pełni.

Postrzega przepełnione blaskiem istoty niebiańskie Subhaki.nhe jako przepełnione blaskiem istoty niebiańskie. Postrzegając przepełnione blaskiem istoty niebiańskie jako przepełnione blaskiem istoty niebiańskie, projektuje w myślach przepełnione blaskiem istoty niebiańskie, projektuje w myślach to co immanentne w przepełnione blaskiem istotach niebiańskich, projektuje w myślach to co emanujące z przepełnionych blaskiem istot niebiańskich, projektuje w myślach przepełnione blaskiem istoty niebiańskie utożsamiając się z nimi, zachwyca się przepełnionymi blaskiem istotami niebiańskimi. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął ich w pełni.

Postrzega mieszkańców dziesiątego nieba Vehapphalo jako mieszkańców dziesiątego nieba. Postrzegając mieszkańców dziesiątego nieba jako mieszkańców dziesiątego nieba, projektuje w myślach mieszkańców dziesiątego nieba, projektuje w myślach to co immanentne w mieszkańcach dziesiątego nieba, projektuje w myślach to co emanujące z mieszkańców dziesiątego nieba, projektuje w myślach mieszkańców dziesiątego nieba utożsamiając się z nimi, zachwyca się mieszkańcami dziesiątego nieba. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął ich w pełni.

Postrzega mieszkańców jedenastego nieba Abhibhū jako mieszkańców jedenastego nieba. Postrzegając mieszkańców jedenastego nieba jako mieszkańców jedenastego nieba, projektuje w myślach mieszkańców jedenastego nieba, projektuje w myślach to co immanentne w mieszkańcach jedenastego nieba, projektuje w myślach to co emanujące z mieszkańców jedenastego nieba, projektuje w myślach mieszkańców jedenastego nieba utożsamiając się z nimi, zachwyca się mieszkańcami jedenastego nieba. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął ich w pełni.

Postrzega wymiar nieskończoności przestrzeni Ākāsānañcāyatana jako wymiar nieskończoności przestrzeni. Postrzegając wymiar nieskończoności przestrzeni jako wymiar nieskończoności przestrzeni, projektuje w myślach wymiar nieskończoności przestrzeni, projektuje w myślach to co immanentne w wymiarze nieskończoności przestrzeni, projektuje w myślach to co emanujące z wymiaru nieskończoności przestrzeni, projektuje w myślach wymiar nieskończoność przestrzeni utożsamiając się z nim, zachwyca się wymiarem nieskończoności przestrzeni. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jego w pełni.

Postrzega wymiar nieskończoności świadomości Viññāṇañcāyatana jako wymiar nieskończoności świadomości. Postrzegając wymiar nieskończoności świadomości jako wymiar nieskończoności świadomości, projektuje w myślach wymiar nieskończoności świadomości, projektuje w myślach to co immanentne w wymiarze nieskończoności świadomości, projektuje w myślach to co emanujące z wymiaru nieskończoności świadomości, projektuje w myślach wymiar nieskończoności świadomości utożsamiając się z nim, zachwyca się wymiarem nieskończoności świadomości. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jego w pełni.

Postrzega wymiar nicości Ākiñcaññāyatana jako wymiar nicości. Postrzegając wymiar nicości jako wymiar nicości, projektuje w myślach wymiar nicości, projektuje w myślach to co immanentne w wymiarze nicości, projektuje w myślach to co emanujące z wymiaru nicości, projektuje w myślach wymiar nicości utożsamiając się z nim, zachwyca się wymiarem nicości. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jego w pełni.

Postrzega wymiar ani percepcji ani braku percepcji Nevasaññānāsaññāyatana jako wymiar ani percepcji ani braku percepcji. Postrzegając wymiar ani percepcji ani braku percepcji jako wymiar ani percepcji ani braku percepcji, projektuje w myślach wymiar ani percepcji ani braku percepcji, projektuje w myślach to co immanentne w wymiarze ani percepcji ani braku percepcji, projektuje w myślach to co emanujące z wymiaru ani percepcji ani braku percepcji, projektuje w myślach wymiar ani percepcji ani braku percepcji utożsamiając się z nim, zachwyca się wymiarem ani percepcji ani braku percepcji. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jego w pełni.

Postrzega to co widzialne jako to co widzialne. Postrzegając to co widzialne jako to co widzialne, projektuje w myślach to co widzialne, projektuje w myślach to co immanentne w tym co widzialne, projektuje w myślach to co emanujące z tego co widzialne, projektuje w myślach to co widzialne utożsamiając się z tym, zachwyca się tym co widzialne. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął tego w pełni.

Postrzega to co słyszalne jako to co słyszalne. Postrzegając to co słyszalne jako to co słyszalne, projektuje w myślach to co słyszalne, projektuje w myślach to co immanentne w tym co słyszalne, projektuje w myślach to co emanujące z tego co słyszalne, projektuje w myślach to co słyszalne utożsamiając się z tym, zachwyca się tym co słyszalne. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął tego w pełni.

Postrzega to co odczuwalne jako to co odczuwalne. Postrzegając to co odczuwalne jako to co odczuwalne, projektuje w myślach to co odczuwalne, projektuje w myślach to co immanentne w tym co odczuwalne, projektuje w myślach to co emanujące z tego co odczuwalne, projektuje w myślach to co odczuwalne utożsamiając się z tym, zachwyca się tym co odczuwalne. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął tego w pełni.

Postrzega to co poznawalne jako to co poznawalne. Postrzegając to co poznawalne jako to co poznawalne, projektuje w myślach to co poznawalne, projektuje w myślach to co immanentne w tym co poznawalne, projektuje w myślach to co emanujące z tego co poznawalne, projektuje w myślach to co poznawalne utożsamiając się z tym, zachwyca się tym co poznawalne. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął tego w pełni.

Postrzega jedność jako jedność. Postrzegając jedność jako jedność, projektuje w myślach jedność, projektuje w myślach to co immanentne w jedności, projektuje w myślach to co emanujące z jedności, projektuje w myślach jedność utożsamiając się z nią, zachwyca się jednością. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jej w pełni.

Postrzega różnorodność jako różnorodność. Postrzegając różnorodność jako różnorodność, projektuje w myślach różnorodność, projektuje w myślach to co immanentne w różnorodności, projektuje w myślach to co emanujące z różnorodności, projektuje w myślach różnorodność utożsamiając się z nią, zachwyca się różnorodnością. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął jej w pełni.

Postrzega wszystko jako wszystko. Postrzegając wszystko jako wszystko, projektuje w myślach wszystko, projektuje w myślach to co immanentne we wszystkim, projektuje w myślach to co emanujące ze wszystkiego, projektuje w myślach wszystko utożsamiając się z nim, zachwyca się wszystkim. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął go w pełni.

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, projektuje w myślach wyzwolenie, projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, projektuje w myślach wyzwolenie utożsamiając się z nim, zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, nie pojął go w pełni.

Mnich podczas treningu

Mnisi, mnich podczas treningu, usiłujący całkowicie wyzwolić sie z więzów, którego aspiracje nie dobiegły końca,Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie powinien projektować w myślach ziemi, nie powinien projektować w myślach to co immanentne w ziemi, nie powinien projektować w myślach to co emanujące z ziemi, nie powinien projektować w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie powinien zachwycać się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, powinien pojąć ją w pełni.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie powinien projektować w myślach wyzwolenia, nie powinien projektować w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie powinien projektować w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie powinien projektować w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie powinien zachwycać się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, powinien pojąć je w pełni.

Arahat 1

Mnisi, mnich, który jest arahatem, wolny od obsesji, żyje świętym życiem, wykonał to co było do wykonania, odłożył brzemię, osiągnął najwyższy cel, zniszczył przywiązanie do doczesności i jest prawdziwie wyzwolony przez właściwą wiedzę:

Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie projektuje w myślach ziemi, nie projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, nie projektuje w myślach to co emanujące z ziemi, nie projektuje w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, pojął ją w pełni.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie projektuje w myślach wyzwolenia, nie projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie projektuje w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, pojął je w pełni.

Arahat 2

Mnisi, mnich, który jest arahatem, wolny od obsesji, żyje świętym życiem, wykonał to co było do wykonania, odłożył brzemię, osiągnął najwyższy cel, zniszczył przywiązanie do doczesności i jest prawdziwie wyzwolony przez właściwą wiedzę:

Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie projektuje w myślach ziemi, nie projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, nie projektuje w myślach to co emanujące z ziemi, nie projektuje w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, wraz z końcem pasji, stał się wolny od pasji.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie projektuje w myślach wyzwolenia, nie projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie projektuje w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, wraz z końcem pasji, stał się wolny od pasji.

Arahat 3

Mnisi, mnich, który jest arahatem, wolny od obsesji, żyje świętym życiem, wykonał to co było do wykonania, odłożył brzemię, osiągnął najwyższy cel, zniszczył przywiązanie do doczesności i jest prawdziwie wyzwolony przez właściwą wiedzę:

Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie projektuje w myślach ziemi, nie projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, nie projektuje w myślach to co emanujące z ziemi, nie projektuje w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, wraz z końcem awersji, stał się wolny od awersji.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie projektuje w myślach wyzwolenia, nie projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie projektuje w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, wraz z końcem awersji, stał się wolny od awersji.

Arahat 4

Mnisi, mnich, który jest arahatem, wolny od obsesji, żyje świętym życiem, wykonał to co było do wykonania, odłożył brzemię, osiągnął najwyższy cel, zniszczył przywiązanie do doczesności i jest prawdziwie wyzwolony przez właściwą wiedzę:

Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie projektuje w myślach ziemi, nie projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, nie projektuje w myślach to co emanujące z ziemi, nie projektuje w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, wraz z końcem iluzji, stał się wolny od iluzji.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie projektuje w myślach wyzwolenia, nie projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie projektuje w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, wraz z końcem iluzji, stał się wolny od iluzji.

Tathāgata 1

Mnisi, Tathāgata Arahat Całkowicie Samo-Przebudzony:

Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie projektuje w myślach ziemi, nie projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, nie projektuje w myślach to co emanujące z ziemi, nie projektuje w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, Tathāgata w pełni to zrozumiał.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie projektuje w myślach wyzwolenia, nie projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie projektuje w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, Tathāgata w pełni to zrozumiał.

Tathāgata 2

Mnisi, Tathāgata Arahat Całkowicie Samo-Przebudzony:

Postrzega ziemię jako ziemię. Postrzegając ziemię jako ziemię, nie projektuje w myślach ziemi, nie projektuje w myślach to co immanentne w ziemi, nie projektuje w myślach to co emanujące z ziemi, nie projektuje w myślach ziemi utożsamiając się z nią, nie zachwyca się ziemią. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, Tathāgata wie, że zachwyt jest korzeniem cierpienia, oraz że ze stawania się są narodziny i cokolwiek powstanie spotka starość i śmierć. Dlatego powiadam wam, że wraz z całkowitym zanikiem pragnienia, zniszczeniem przywiązania, odpuszczeniem i zaniechaniem go, doznał On najwyższego, nieporównywalnego Całkowitego Samo-Przebudzenia.

Postrzega wodę … ogień … wiatr … istoty … istoty niebiańskie –Devata– … pana stworzeń –Pajāpati– … najwyższego boga –Brahma– … jaśniejące istoty niebiańskie –Ābhassaro– … przepełnione blaskiem istoty niebiańskie –Subhakiṇhe– … mieszkańców dziesiątego nieba –Vehapphalo– … mieszkańców jedenastego nieba –Abhibhū– … wymiar nieskończoności przestrzeni –Ākāsānañcāyatana– … wymiar nieskończoności świadomości –Viññāṇañcāyatana– … wymiar nicości –Ākiñcaññāyatana– … wymiar ani percepcji ani braku percepcji –Nevasaññānāsaññāyatana– … to co widzialne … to co słyszalne … to co odczuwalne … to co poznawalne … jedność … różnorodność … wszystko …

Postrzega wyzwolenie –Nibbāna– jako wyzwolenie. Postrzegając wyzwolenie jako wyzwolenie, nie projektuje w myślach wyzwolenia, nie projektuje w myślach to co immanentne w wyzwoleniu, nie projektuje w myślach to co emanujące z wyzwolenia, nie projektuje w myślach wyzwolenia utożsamiając się z nim, nie zachwyca się wyzwoleniem. Dlaczego tak jest? Ponieważ, powiadam wam, Tathāgata wie, że zachwyt jest korzeniem cierpienia, oraz że ze stawania się są narodziny i cokolwiek powstanie spotka starość i śmierć. Dlatego powiadam wam, że wraz z całkowitym zanikiem pragnienia, zniszczeniem przywiązania, odpuszczeniem i zaniechaniem go, doznał On najwyższego, nieporównywalnego Całkowitego Samo-Przebudzenia.

To właśnie powiedział Błogosławiony. Nieuradowani mnisi nie rozkoszowali się jego słowami.