“මහණෙනි, මේ දේවදූතයෝ තුන්දෙනෙක් වෙත්. කවර තිදෙනෙක්ද යත්, මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් කයින් දුශ්චරිත කෙරෙයිද, වචනයෙන් දුශ්චරිත කෙරෙයිද, සිතින් දුශ්චරිත කෙරෙයිද මහණෙනි ඔහු නිරය පාලයෝ වෙන වෙනම අත්වලින් අල්ලා ගෙණ යමරජහට දක්වත්. (කෙසේද) ‘දේවයන්වහන්ස, මේ පුරුෂතෙම, මව කෙරෙහි වරදවා පිළිපැද්දේය, පියාට මනාව නොපිළිපැද්දේය, ශ්‍රමණයන්ට මනාව නොපිළිපැද්දේය රහතන්ට මනාව නොපිළිපැද්දේය, කුලදෙටුවන් නොපිදුවෝය, මොහුට දේවයන්වහන්සේ දඬුවම් කළමැනව’ (කියායි) මහණෙනි, ඔහුට යමරජ තෙම පළමුවන දේවදූතයා පැහැදිළි කරන්නේය. කරුණු පිළිගන්වමින් අසන්නේය කරුණු විමසමින් අසන්නේය. (කෙසේද?) ‘එම්බල පුරුෂය, තෝ මිනිසුන් අතරෙහි පහළවූ පළමුවන දේවදූතයා නුදුටුයෙහිද?’ යනු වෙනි, හෙතෙම (කෙසේද) ‘ස්වාමීනි, නුදුටුයෙමියි’ කියයි. මහණෙනි, යමරජ තෙම මෙසේ කියයි, එම්බල පුරුෂය තෝ මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි ඉපදීමෙන් අසූ වයස් ඇත්තාවූ හෝ අනූ වයස්වූ හෝ අවුරුදු සියයක් ගියාවූ හෝ ජරාවට ගියාවූ ගොනැස්සක් සේ වක්වූ මැදින් බිඳුනාවූ සැරයටිය පිහිටකොට ඇත්තාවූ වෙවුලමින් යන්නාවූ ජරාවෙන් ආතුරවූ ඉක්මගිය තරුණ වයස් ඇත්තාවූ කැඩුනාවූ (වැටුනාවූ) දත් ඇත්තාවූ පැසුනු කෙස් ඇත්තාවූ ඉදිරීගිය කෙස් ඇත්තාවූ මුඩුවූ හිස ඇති ඇඟ රැළිවැටුණාවූ තල කැලලින් යුත් සිරුර ඇත්තාවූ ස්ත්‍රියක් හෝ පුරුෂයෙක් හෝ නුදුටුයෙහිදැයි’ කියායි. හෙතෙම ‘ස්වාමීනි දුටුයෙමියි’ කියයි.

“මහණෙනි, යම රජතෙම ඔහුට මෙසේ කියයි. ‘එම්බල පුරුෂය නුවනැත්තාවූම වැඩිවිය පැමිණි තට මේ සිත නොවීද, ‘මමද ජරාව ස්වභාවකොට ඇත්තෙක් වෙමි. ජරාව නොඉක්මවූයෙක් වෙමි. එබැවින් මම කයින්ද වචනයෙන්ද සිතින්ද යහපතක් කරමියි’ කියායි. ස්වාමීනි, හෙතෙම නොහැකිවූයෙමි. ප්‍රමාද උනෙමියි’ කියයි.

“මහණෙනි, යමරජ තෙමේ ඔහුට මෙසේ කියයි. ‘එම්බල පුරුෂය, ප්‍රමාදවූ බැවින් කයින් වචනයෙන් සිතින් යහපත් ක්‍රියා නොකෙළෙහිය. එම්බා පුරුෂය එහෙයින් ඒ ප්‍රමාදවූවාහුට යම්සේද තට එපරිද්දෙන් කරන්නෙමියි’ කියායි. ඒ මේ පාපකර්මය වනාහි මව් විසින් නොකරණ ලද්දේය. පියා විසින් නොකරණ ලද්දේය. සහෝදරයා විසින් නොකරණලද්දේය. නැගණිය විසින් නොකරණ ලද්දේය. මිත්‍රයන් යහළුවන් විසින් නොකරනලද්දේය සහ ලේ නෑයන් විසින් නොකරණ ලද්දේය. දේවතාවන් විසින් නොකරණ ලද්දේය. මහණ බමුණන් විසින් නොකරණලද්දේය. තා විසින්ම මේ පාපකර්මය කරණලද්දේය. මේ පාපකර්මයාගේ විපාකය තෝ විඳින්නෙහිය කියායි.

“මහණෙනි, යමරජ තෙම පළමුවන දේවදූතයා දක්වා කරුණු සහිතව පිළිගන්වා කරුණු විමසා කියාදී කරුණු ගන්වා කියාදී දෙවෙනි දේවදූතයා පැහැදිළි කරන්නේය, කරුණු පිළිගන්වමින් අසන්නේය. කරුණු විමසමින් අසන්නේය ‘පුරුෂය, තෝ මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි පහළවූ දෙවෙනි දෙවදූතයා නොදැක්කෙහිදැයි’ අසයි. හෙතෙම ‘ස්වාමීනි නැතැයි’ කියයි. මහණෙනි, ඔහුට යමරජ තෙම ‘එම්බල පුරුෂය තෝ මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි ව්‍යාධියෙන් පීඩිතවූ දුකට පැමිණියාවූ දැඩි ගිලන් බැව් ඇත්තාවූ ස්වකීය මළ මූත්‍රයෙහි සයනය කරන්නාවූ අන්‍යයන් විසින් නැගිටුවනු ලබන්නාවූ අනුන් විසින් නිදිකරවන්නාවූ ස්ත්‍රියක් හෝ පුරුෂයෙකු නුදුටුයෙහිදැයි’ අසයි. හෙතෙම ‘දුටුවෙමි ස්වාමීනියි’ කියයි මහණෙනි, යමරජ තෙම ඔහුට ‘එම්බල පුරුෂය, මහළුවූ නුවණැතිවූ, ඒ තොපට මමද ව්‍යාධිය ස්වභාවකොට ඇත්තෙක් වෙමි. ව්‍යාධිය නොඉක්මවූයෙමි. දැන් කයින් වචසින් මනසින් යහපතක් කරමියි මෙබඳු සිතක් නොවූයෙහිදැයි’ අසයි. හෙතෙම ‘ස්වාමීනි, නොහැකිවූයෙමි ප්‍රමාදවූයෙමියි’ කියයි.

(මේ ඡෙදය මේ සූත්‍රයේ 3 වෙනි ඡෙදය මෙනි)

“මහණෙනි, යමරජ තෙම ඔහුට දෙවෙනි දෙවදූතයා දක්වා කරුණු සහිතව පිළිගන්වා කරුණු විමසා කියාදී ‘තුන් වෙනි දෙවදූතයා නොදැක්කෙහිදැයි’ අසයි. හෙතෙම ‘ස්වමීනි, නැතැයි’ කියයි. මහණෙනි, ඔහුට යමරජ තෙම ‘එම්බල පුරුෂය, තෝ මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මැරී එක් දවසක් ගිය මැරී දෙදවසක් ගිය, මැරී තුන් දවසක් ගිය, කැතට ඉදිමුණු, කැතට නිල්වූ, විශෙෂයෙන් සැරව වැගිරෙන, ස්ත්‍රියක් හෝ පුරුෂයෙක් හෝ නොදැක්කෙහිදැයි’ අසයි. හෙතෙම දුටුවෙමි ස්වාමීනියි’ කියයි.

“මහණෙනි, ඔහුට යමරජ තෙම එම්බල පුරුෂය, මහළුවූ නුවණැතිවූ ඒ තොපට මමද මරණය ස්වභාවකොට ඇත්තෙමි. මරණය නොඉක්මවීමි. දැන් කයින් වචනින් මනසින් යහපතක් කෙරෙමියි මෙබඳු සිතක් නොවූයෙහිදැයි’ අසයි. හෙතෙම

“ස්වාමීනි නොහැකිවූයෙමි ප්‍රමාදවූයෙමියි’ කියයි.

(මේ ඡෙදය මේ සූත්‍රයේ 3 වෙනි ඡෙදය මෙනි.)

“මහණෙනි, යමරජ තෙම ඒ තුන්වෙනි දේවදූතයා පැහැදිලිකොට කරුණු පිළිගන්වමින් අසා කරුණු විමසමින් අසා නිශ්ශබ්ද වෙයි.

“මහණෙනි, ඔහුට නිරය පාලයෝ පඤ්චවිධ බන්ධනය නම්වූ වධයක් කෙරෙත්. රත්වූ යකඩ හුලක් අතෙහි ගසත්. රත්වූ යකඩ හුලක් දෙවැනි අතෙහි ගසත්. රත්වූ යකඩ හුලක් පයෙහි ගසත්. රත්වූ යකඩ හුලක් දෙවෙනි පයෙහි ගසත්. රත්වූ යකඩ හුලක් උරමැදෙහි ගසත්. එහි හෙතෙම දුක්වූ තියුණුවූ කෲරවූ වේදනාවන් විඳී. යම්තාක් ඒ පාපකර්මය විනාශනොවේද, ඒතාක් කළුරිය නොකෙරෙයි. නිරයපාළයෝ ඔහු බිම පෙරලා කෙටේරි වලින් සසිත්.

‘මහණෙනි, ඔහු නිරයපාලයෝ පා උඩුකුරුකොට හිස යටිකොට තබා වෑ වලින් සසිත්. ඔහු නිරය පාලයෝ රථයෙහි යොදා ගින්නෙන් දිලිසෙන්නාවූ වෙසෙසින් ඇවිල පවත්නාවූ ගිනි සහිතවූ භූමියෙහි ඉස්සරහට යාමද කරවත්. පස්සට යාමද කරවත්. මහණෙනි, ඔහු නිරය පාලයෝ ගින්නෙන් දිලිසෙන්නාවූ වෙසෙසින් ඇවිල පවත්නාවූ ගිනි සහිතවූ මහත්වූ මහා කුලුගෙයක් පමණවූ අඟුරු පව්වට නැංවීමද කරවත්. බැස්වීමද කරවත්. මහණෙනි, ඔහු නිරය පාලයෝ පා උඩුකුරුකොට හිස යටිකුරුකොට කකියන්නාවූ ලොහො සැලියෙක්හි දමත්. හෙතෙම එහි පෙන නඟමින් පැසෙයි. හෙතෙම එහි පෙන නගමින් පැසී වරක් උඩට එයි, වරක් යටට යෙයි, වරක් සරසට යයි. හෙතෙම එහි දුක්වූ දරුණුවූ, කටුකවූ වේදනාවන් විඳියි. යම්තාක් ඒ පාපකර්මය නොගෙවේද, ඒ තාක් කළුරිය නොකරයි. මහණෙනි, යමපල්ලෝ ඔහු මහා නරකයෙහි දමත්. මහණෙනි, ඒ මහා නරකය.

(1) සිව් කොණක් ඇත්තේය. සිව් දොරටුවක් ඇත්තේය, කොටස් වශයෙන් බෙදන ලද්දේය, එසේම ප්‍රමාණ කරණ ලද්දේය, යකඩ ප්‍රාකාරයකින් වට කරණ ලද්දේය, යකඩ පියනකින් වසන ලද්දේය.

(2) ඒ නිරයෙහි බිම යකඩයෙන්ම කරන ලදී. දැල්වෙන ගින්නෙන් යුක්තය. හැමකල්හි හාත්පසින් සියක් යොදුනක් ගින්න පැතිරගෙණ සිටී.

“මහණෙනි, පූර්වකාලයෙහි යමරජහට මෙබඳු අදහසක් විය. පින්වත්නි, ලෝකයෙහි යම් කෙනෙක් ලාමකවූ කර්මයන් කෙරෙද්ද, ඔව්හු තුමූ මෙබඳුවූ නොයෙක් වධ කරණු ලබත් මම මිනිස් බවක් ලබන්නේ නම් අර්හත්වූ සම්‍යක් සම්බුද්ධවූ තථාගතයන් වහන්සේ ලෝකයෙහි උපදින්නාහු නම් ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පයිරුපාසනය කරන්නෙම් නම් මට ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දහම් දෙසත් නම් මමද ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ධර්මය දැනගන්නෙම් නම් යහපති කියායි. මහණෙනි, මම එය අන්‍යවූ ශ්‍රමණයෙකුගෙන් හෝ බමුණෙකුගෙන් හෝ අසා මෙසේ නොකියමි. මහණෙනි, යමක්ම මා විසින් තමාම අවබෝධ කරණ ලද්දේද, තමාම දක්නා ලද්දේද, තමාම දැනගන්නා ලද්දේද, එයම මම කියමියි” වදාළේය.

(1) දේවදූතයන් විසින් චොදනා කරන ලද යම් මනුෂ්‍ය කෙනෙක් ප්‍රමාද වෙත්ද ලාමකවූ ශරීරයක් ඇති බවට පැමිණ බොහෝ කාලයක් මුළුල්ලෙහි සෝක කෙරෙත්.

(2) මේ ලෝකයෙහි දේවදූතයන් විසින් චොදනා කරන ලද්දාවූ පණ්ඩිතවූ යම් සත්පුරුෂ කෙනෙක් වෙත්ද, ඔව්හු කිසිකලෙකත් ආර්‍ය ධර්මයෙහි ප්‍රමාද නොවෙත්.

(3) ජාතියට හා ජරා මරණයට කරුණුවූ තෘෂ්ණා දෘෂ්ටීන් දැඩිකොට ගැණීමෙහි බිය දැක ජාති මරණ සංඛ්‍යාත නිර්වාණයෙහි උපාදාන වශයෙන් නොගෙන මිදෙත්.

(4) අප්‍රමාද විහරණ ඇත්තාවූ සුවපත්වූ මේ ආත්මයෙහිම නිවුනාවූ සියලු වෛර භය ඉක්මවූ ඒ සත්පුරුෂයෝ වනාහි සියලු දුක් ඉක්මවූවාහුයයි (වදාළේය)”