Tena samayena buddho bhagavā sāvatthiyaṃ viharati jetavane anātha­piṇḍi­kassa ārāme. Tena kho pana samayena bhikkhuniyo dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭenti. Manussā vihāracārikaṃ āhiṇḍantā passitvā ujjhāyanti khiyyanti vipācenti— “kathañhi nāma bhikkhuniyo dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭessanti, seyyathāpi gihiniyo kāmabhoginiyo”ti.

Assosuṃ kho bhikkhuniyo tesaṃ manussānaṃ ujjhāyantānaṃ khiyyantānaṃ vipācentānaṃ. Yā tā bhikkhuniyo appicchā … pe … tā ujjhāyanti khiyyanti vipācenti—“kathañhi nāma bhikkhuniyo dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭessantī”ti … pe … “saccaṃ kira, bhikkhave, bhikkhuniyo dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭentī”ti? “Saccaṃ, bhagavā”ti. Vigarahi buddho bhagavā … pe … kathañhi nāma, bhikkhave, bhikkhuniyo dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭessanti. Netaṃ, bhikkhave, appasannānaṃ vā pasādāya … pe … evañca pana, bhikkhave, bhikkhuniyo imaṃ sikkhāpadaṃ uddisantu—

“Yā pana bhikkhuniyo dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭeyyuṃ, pācittiyan”ti. (32:87)

Yā panāti yā yādisā … pe … bhikkhuniyoti upasampannāyo vuccanti.

Dve ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇā tuvaṭṭeyyunti taññeva attharitvā taññeva pārupanti, āpatti pācittiyassa.

Ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇe ekattha­ra­ṇa­pāvura­ṇasaññā tuvaṭṭenti, āpatti pācittiyassa. Ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇe vematikā tuvaṭṭenti, āpatti pācittiyassa. Ekattha­ra­ṇa­pā­vuraṇe nānattha­ra­ṇa­pāvura­ṇasaññā tuvaṭṭenti, āpatti pācittiyassa.

Ekattharaṇe nānāpāvuraṇe, āpatti dukkaṭassa. Nānattharaṇe ekapāvuraṇe, āpatti dukkaṭassa. Nānattha­ra­ṇa­pā­vuraṇe ekattha­ra­ṇa­pāvura­ṇasaññā, āpatti dukkaṭassa. Nānattha­ra­ṇa­pā­vuraṇe vematikā, āpatti dukkaṭassa. Nānattha­ra­ṇa­pā­vuraṇe nānattha­ra­ṇa­pāvura­ṇasaññā, anāpatti.

Anāpatti—vavatthānaṃ dassetvā nipajjanti, ummattikānaṃ, ādi­kammi­kā­nanti.

Dutiya­sikkhā­padaṃ niṭṭhitaṃ.