Tena samayena buddho bhagavā sāvatthiyaṃ viharati jetavane anātha­piṇḍi­kassa ārāme. Tena kho pana samayena bhikkhuniyo pari­puṇṇa­vīsati­vassaṃ kumāribhūtaṃ dve vassāni chasu dhammesu asikkhi­ta­sikkhaṃ vuṭṭhāpenti. Tā bālā honti abyattā; na jānanti kappiyaṃ vā akappiyaṃ vā.

Yā tā bhikkhuniyo appicchā … pe … tā ujjhāyanti khiyyanti vipācenti—“kathañhi nāma bhikkhuniyo pari­puṇṇa­vīsati­vassaṃ kumāribhūtaṃ dve vassāni chasu dhammesu asikkhi­ta­sikkhaṃ vuṭṭhāpessantī”ti … pe … “saccaṃ kira, bhikkhave, bhikkhuniyo pari­puṇṇa­vīsati­vassaṃ kumāribhūtaṃ dve vassāni chasu dhammesu asikkhi­ta­sikkhaṃ vuṭṭhāpentī”ti? “Saccaṃ, bhagavā”ti. Vigarahi buddho bhagavā … pe … kathañhi nāma, bhikkhave, bhikkhuniyo pari­puṇṇa­vīsati­vassaṃ kumāribhūtaṃ dve vassāni chasu dhammesu asikkhi­ta­sikkhaṃ vuṭṭhāpessanti. Netaṃ, bhikkhave, appasannānaṃ vā pasādāya … pe … vigarahitvā … pe … dhammiṃ kathaṃ katvā bhikkhū āmantesi— “anujānāmi, bhikkhave, aṭṭhā­ra­sa­vassāya kumāribhūtāya dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammutiṃ dātuṃ. Evañca pana, bhikkhave, dātabbā. Tāya aṭṭhā­ra­sa­vassāya kumāribhūtāya saṃghaṃ upasaṅkamitvā ekaṃsaṃ uttarāsaṅgaṃ karitvā bhikkhunīnaṃ pāde vanditvā ukkuṭikaṃ nisīditvā añjaliṃ paggahetvā evamassa vacanīyo—‘ahaṃ, ayye, itthannāmā itthannāmāya ayyāya aṭṭhārasavassā kumāribhūtā saṃghaṃ dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammutiṃ yācāmī’ti. Dutiyampi yācitabbā. Tatiyampi yācitabbā. Byattāya bhikkhuniyā paṭibalāya saṃgho ñāpetabbo—

‘Suṇātu me, ayye, saṃgho. Ayaṃ itthannāmā itthannāmāya ayyāya aṭṭhārasavassā kumāribhūtā saṃghaṃ dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammutiṃ yācati. Yadi saṃghassa pattakallaṃ, saṃgho itthannāmāya aṭṭhā­ra­sa­vassāya kumāribhūtāya dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammutiṃ dadeyya. Esā ñatti.

Suṇātu me, ayye, saṃgho. Ayaṃ itthannāmā itthannāmāya ayyāya aṭṭhārasavassā kumāribhūtā saṃghaṃ dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammutiṃ yācati. Saṃgho itthannāmāya aṭṭhā­ra­sa­vassāya kumāribhūtāya dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammutiṃ deti. Yassā ayyāya khamati itthannāmāya aṭṭhā­ra­sa­vassāya kumāribhūtāya dve vassāni chasu dhammesu sikkhā­sam­mutiyā dānaṃ, sā tuṇhassa; yassā nakkhamati, sā bhāseyya.

Dinnā saṃghena itthannāmāya aṭṭhā­ra­sa­vassāya kumāribhūtāya dve vassāni chasu dhammesu sikkhāsammuti. Khamati saṃghassa, tasmā tuṇhī, evametaṃ dhārayāmī’”ti.

Sā aṭṭhārasavassā kumāribhūtā evaṃ vadehīti vattabbā—“pāṇātipātā veramaṇiṃ dve vassāni avītikkamma samādānaṃ samādiyāmi … pe … vikālabhojanā veramaṇiṃ dve vassāni avītikkamma samādānaṃ samādiyāmī”ti.

Atha kho bhagavā tā bhikkhuniyo aneka­pariyā­yena vigarahitvā dubbharatāya … pe … evañca pana, bhikkhave, bhikkhuniyo imaṃ sikkhāpadaṃ uddisantu—

“Yā pana bhikkhunī pari­puṇṇa­vīsati­vassaṃ kumāribhūtaṃ dve vassāni chasu dhammesu asikkhi­ta­sikkhaṃ vuṭṭhāpeyya, pācittiyan”ti. (72:127)

Yā panāti yā yādisā … pe … bhikkhunīti … pe … ayaṃ imasmiṃ atthe adhippetā bhikkhunīti.

Pari­puṇṇa­vīsati­vassā nāma pat­ta­vīsa­ti­vassā. Kumāribhūtā nāma sāmaṇerī vuccati. Dve vassānīti dve saṃvaccharāni. Asikkhi­ta­sikkhā nāma sikkhā vā na dinnā hoti, dinnā vā sikkhā kupitā. Vuṭṭhāpeyyāti upasampādeyya.

“Vuṭṭhāpessāmī”ti gaṇaṃ vā ācariniṃ vā pattaṃ vā cīvaraṃ vā pariyesati, sīmaṃ vā sammannati, āpatti dukkaṭassa. Ñattiyā dukkaṭaṃ. Dvīhi kammavācāhi dukkaṭā. Kamma­vācā­pari­yosāne upajjhāyāya āpatti pācittiyassa. Gaṇassa ca ācariniyā ca āpatti dukkaṭassa.

Dhammakamme dhamma­kamma­saññā vuṭṭhāpeti, āpatti pācittiyassa. Dhammakamme vematikā vuṭṭhāpeti, āpatti pācittiyassa. Dhammakamme adhamma­kamma­saññā vuṭṭhāpeti, āpatti pācittiyassa.

Adhammakamme dhamma­kamma­saññā, āpatti dukkaṭassa. Adhammakamme vematikā, āpatti dukkaṭassa. Adhammakamme adhamma­kamma­saññā, āpatti dukkaṭassa.

Anāpatti—pari­puṇṇa­vīsati­vassaṃ kumāribhūtaṃ dve vassāni chasu dhammesu sikkhi­ta­sikkhaṃ vuṭṭhāpeti, ummattikāya, ādikammikāyāti.

Dutiya­sikkhā­padaṃ niṭṭhitaṃ.